1.0 Prolog: Przeczucie

Cześć!

Witam wszystkich bardzo serdecznie na moim blogu i od razu zacznę od prośby:

NIE OPUSZCZAJCIE GO TYLKO DLATEGO, ŻE GŁÓWNYM BOHATEREM JEST JUSTIN BIEBER!

Równie dobrze w tej roli mogłam obsadzić Axla Rose'a czy Eminema. Bieber po prostu pasuje mi tu z tą swoją buźką i tatuażami.

Arabelle

PS. Nieobiektywnie mogę powiedzieć, że mam również jeden plus, dla którego wart zostać: na pewno nie będzie tu sytuacji, że opuszczę fik w połowie z prostej przyczyny: wczoraj skończyłam pisać Epilog. Enjoy!

A.

~*~

Nowy Jork, Madison Square Garden.

Justin, Justin…

Jestem tak niesamowicie podekscytowany, że dosłownie nie mogę usiedzieć na miejscu. Co chwilę mój menager zwraca mi uwagę, że mam się ogarnąć, a skakające wokół mnie stylistki mimo niezadowolonych min, nie mają odwagi nic powiedzieć. I dobrze.

Jest to chyba mój tysięczny koncert, jednak tak niesamowicie się denerwuję… po raz pierwszy w takim miejscu. Sam w to nie wierzę. Normalnie uwielbiam przed-koncertową tremę, jednak ta dzisiejsza jest inna. Będę grał koncert na Madison Square Garden! I to już dzisiaj. Za parę minut. Woah. Justin, oddychaj. Spokojnie.

Justin, Justin…

Przecież to tylko koncert.

Ale dlaczego mam wrażenie, że zdarzy się dzisiaj coś wyjątkowego?

Dlaczego ciągle wydaje mi się, że zrobię coś źle, pomylę kroki lub tekst?

Cholera, zachowuję się jak jakiś debiutant przed występem w szkolnej auli.

Justin, Justin…

Doping fanek nigdy nie był tak głośny i zazwyczaj mnie irytował, jednak dzisiaj pomaga. Kolejna zmiana.

- Panie Bieber, może pan startować – usłyszałem.

Poprawiłem odsłuchy i mikrofon, pozwoliłem jakiejś małej brunetce poprawić moją fryzurę i obrzucając ostatnim spojrzeniem garderobę poszedłem w kierunku sceny.

To tylko jakieś głupie wymysły. Co takiego może się stać?

Będzie świetnie, jak zwykle.

Justin, Justin…

Nadchodzę.