środa, 27 sierpnia 2014

1.18 Epilog

Scooter cały czas przyglądał się Justinowi, gdy ten siedział przy barze z Kaylą. Kolejną laską, którą załatwił ochroniarz tylko po to, żeby zobaczyć, jak długo Bieber będzie w stanie wytrzymać nie przyznawając się, że tęskni za tą dziewczyną, z którą spędził weekend w Nowym Jorku po ostatnim koncercie. Meksykanin wiedział, że Vera z którą rozmawiał przez cały wieczór była tą, o której myślał Jus, jednak stwierdził, że nie ma potrzeby informować chłopaka o jej obecności w klubie. Jeśli przeznaczone im było się spotkać, w końcu do tego dojdzie, prędzej lub później.
Zwłaszcza, że Bieber sam się zorientował, że dziewczyna jest „na wyciągnięcie ręki”. Scooter z rozbawieniem patrzył, jak chłopak biegnie za Verą do wyjścia i znika w ciemnościach. Opadł z powrotem na kanapę, wymyślając przemowę, którą walnie Justinowi, gdy ten raczy wrócić. Miał mu w końcu powiedzieć, gdy będzie opuszczał klub, tak czy nie? Bieber i tak się nią nie przejmie, ale Scooter będzie miał spokojne sumienie, wiedząc, że przyłożył się do pracy. W końcu za coś mu płacą… i to nie mało. Wziął łyk drinka.
Po odczekaniu pół godziny wybrał numer do Suzie.
- Halo? – odezwała się dziewczyna.
- Cześć, Suz – powiedział Scooter i uśmiechnął się. Nawet telefoniczna rozmowa z przyjaciółką Justina poprawiała mu humor – czy w barze jest może Jus?
- Tak – odpowiedziała ze śmiechem – przed chwilą przyszli z tą samą dziewczyną, co trzy miesiące temu. Swoją drogą, jedyną, którą tu przyprowadził. Tyle z nim wytrzymała?
Scooter odetchnął. Czasami Bieber był tak przewidywalny…
- W sumie nie wytrzymała… Nie mogę uwierzyć, że zabrał ją na randkę do ciebie, znowu – powiedział Scooter.
- A co jest nie tak z tym barem? – oburzyła się dziewczyna. Ochroniarz uśmiechnął się pod nosem słysząc pretensje w głosie Suz.
- Znajduje się przy autostradzie i większość kierowców zatrzymujących się w nim upija się do nieprzytomności, co wprowadza dość… specyficzną atmosferę, która niespecjalnie jest idealna na randki.
Suzie się zaśmiała. Miała cudowny śmiech.
- Im się najwidoczniej bardzo tu podoba. Siedzą przy stoliku w kącie, jedzą frytki i rozmawiają. Ich śmiech słychać w całym barze – Suzanne brzmiała na rozmarzoną, pewnie przyglądała się tej dwójce – Justin wygląda na szczęśliwego jak nigdy, choć jest trochę spięty. Jak na  gwiazdę ma bardzo niskie poczucie własnej wartości. Nawet ja widzę, że ta dziewczyna nie ma zamiaru go zostawić…
- Jakie to urocze – zakpił Scooter, jednak jego uśmiech przeczył słowom. Szkoda, że Suzie go nie widziała…
- Ej, Scootie – powiedziała Suz po chwili milczenia – wychodzą.
Ochroniarz zastanowił się. Jeśli kazałby teraz Justinowi wracać do domu najprawdopodobniej straciłby pracę… chłopak za dużo płacił, by mógł sobie na to pozwolić.
- Powiedz im, to znaczy jemu, że znowu ma wynajęty pokój w St. Regis – zdecydował w końcu Scooter – i nie mam zamiaru się pojawić, żeby sprawdzić co robią.
- Jasne – Scooter dosłownie mógł wyczuć uśmiech dziewczyny – to zadzwonię później żeby powiedzieć jak poszło, dobrze?
- Mam inny pomysł. Nie wyszłabyś gdzieś ze mną? – czy on to naprawdę powiedział? Rok czasu bał się zaprosić gdzieś dziewczynę, a teraz wypalił to bez zastanowienia…
Na sto procent go wyśmieje.
- Jezu, Scootie – westchnęła Suzanne – wreszcie zapytałeś. Jutro, o piętnastej?
- Tak, ale ja wybieram lokal – meksykanin nie mógł uwierzyć w swoje szczęście – i płacę – dodał po chwili.
- Jasne – dźwięczny śmiech Suzie był dla niego najlepszą nagrodą – ale teraz idę gonić nasze gołąbki, żeby mi czasem nie odleciały.


KONIEC
______________________________________________________________________
Wow. To już epilog. Możecie w to uwierzyć? Ja nie.
Dziękuję wszystkim, którzy wytrwali ze mną do końca tej pełnej błędów historii, dziękuję za wszystkie komentarze i wyświetlenia :) Na chwilę obecną jest ich okolo trzynastu tysięcy pięciuset i mam nadzieję, że liczba ciągle będzie rosła.
Myślę, że sequelu raczej nie będzie, bo co miałabym w nim napisać? Jednak nie wykluczam możliwości powstania paru one-shotów z wspólnej przyszłości Justina i Very.
A na koniec prośba- czy każdy kto to przeczyta, obojętnie, dzisiaj, jutro, za miesiąc czy za rok mógłby to skomentować? Było by mi bardzo miło.
Pamiętajcie też, że to, że kończę #72 nie znaczy że kończę przygodę z blogowaniem i w tym miejscu chciałabym was (ponownie, haha) zaprosić na mój DRUGI BLOG :) !
I na tym kończę przydługawą końcową notkę autorską.
Całuję Was wszystkich, starych, nowych i przyszłych czytelników-
Arabelle.

20 komentarzy:

  1. BOZE DLACZEGO TO KONIEC?
    SZKODA, ZE MALO BYLO O JUSTINIE I VERZE:(
    SWIETNE!

    OdpowiedzUsuń
  2. szkoda że to już koniec,ale cieszę się że justin i vera są razem kjhkjhjk

    OdpowiedzUsuń
  3. Awww... Fajnie że znowu są razem, ale szybko jakoś przyszedł ten koniec. No cóż, dzięki za tą historię :-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Boże, to już koniec?! nie! błagam zrób drugą część:) @weronikaklimek4

    OdpowiedzUsuń
  5. Mam ochotę się rozryczeć, serio. Sorki już płaczę xD takie słodkie zakończenie! ;3

    OdpowiedzUsuń
  6. Tak mi smutno że już koniec :( świetna historia tylko szkoda że tak mało rozdziałów mimo to opowiadanie było CUDOWNE <3
    Ps.czytam też twoje 2 opowiadanie świetnie piszesz

    OdpowiedzUsuń
  7. jeju... nie mogę uwierzyć że to już koniec :**

    OdpowiedzUsuń
  8. CO?! CO?! CO?! CO?! :(
    To koniec? :( Taki smuteczek!
    Boże płaczę z wściekłości, że tak się skończyło ._.
    Cudowne ff<3 będę je wszystkim polecać.
    Pozdrawiam :)
    @Kwiatkowska04 // 2191-justinbieber-fanfiction.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  9. bardzo chcialabym przeczytac one shoty z dalszych losow Jusa i Very :) sa tacy slodcy :3 jutro zabiore sie za czytanie drugiej opowiesci a tymczasem ide snic o Justinie i Verze i tym co beda robic po wejsciu do hotelu XD

    revenge-justin-bieber.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  10. Błagaaam, zastanów się nad drugą częścią! Prooooszę <3

    OdpowiedzUsuń
  11. O nie :( nie wierze ze koniec

    OdpowiedzUsuń
  12. Dlaczego tak krótko pisałaś to fanfiction ?? ;C To tak faajnie się czytało a tu BANG i koniec bloga..! Ale czy nie mogłabyś zacząć pisać drugiej części o justinie i verze??? plooose *szczenięce oczka* ? Ploosee <33

    OdpowiedzUsuń
  13. Jeju, ślicznie się skończył ;c
    Ten epilog pozwala na użycie wyobraźni i dokończenie sobie ich życia w głowie haha :)
    Mam nadzieję, że żyją długo i szczęśliwie c:
    Dziękuję Ci, że pisałaś to opowiadanie i z chęcią przeczytam kolejne :*

    OdpowiedzUsuń
  14. Aww. Fajny pomysł na epilog 👌👌😘😘😘😘

    OdpowiedzUsuń
  15. Dlaczego nie ma dalszych losów Very i Jusa??? Błagam napisz jeszcze coś co potem się z nimi stanie albo ze Scooterem i Suzie. Kocham twoje opowiadanie i będę je kochać bo jest cudowne!!! ♡.♡

    OdpowiedzUsuń
  16. Cudo poprostu. Szkoda ze koniec :(

    OdpowiedzUsuń