1.12 "Mój chłopczyk"

Podczas pisania tego rozdziału słuchałam TEGO i wam też polecam :)

NIEDZIELA

Obudziło mnie światło, co było dość niezwykłe. Nigdy, przenigdy nie zasypiałam z odsłoniętymi roletami, nienawidzę tego. Julie je odsłoniła? Wie przecież, jak bardzo tego nie lubię… Otworzyłam oczy, które od razu zmrużyłam, przez jasność panującą w pokoju. Przesunęłam ręką po pościeli w poszukiwaniu mojej komórki (odruchowo), gdy natrafiłam dłonią na coś twardego i ciepłego. Nie zważając na kłujące światło otworzyłam oczy.

Leżałam obok śpiącego Justina Biebera w jego apartamencie, który znajdował się w jednym z najdroższych hoteli Nowego Jorku.

No tak.

Zasnęłam w jego ramionach po tym, jak kłóciliśmy się, która z postaci w Harry’m Potterze jest najlepsza. Jezu.

Opadłam z powrotem na poduszki, nieświadomie przysuwając się bliżej chłopaka, który westchnął przez sen i oplótł ciasno mnie ramionami. Przymknęłam oczy, chroniąc je przed słońcem i schowałam głowę między ramieniem, a szyją Biebera. Oh, jak dobrze… ten zapach nie mógł być perfumami, to musiała być Indywidualna Esencja Justina Biebera, bo czułam go nawet teraz.

Justin słodko zachrapał, a ja się uśmiechnęłam. Gdy spał, wyglądał na młodszego niż w rzeczywistości jest, a jego rzęsy rzucały długie cienie na policzki, przez co wyglądał jeszcze bardziej uroczo.

W ten właśnie sposób, w pewien słoneczny niedzielny poranek, leżąc w objęciach Justina – Jestem – Wielką – Gwiazdą – Biebera (niektóre nawyki nigdy nie znikną) w jednym z najdroższych hoteli Nowego Jorku, doszłam do paru wniosków.

Po pierwsze, ten chłopak był cudowny. Naprawdę. Spędziłam z nim bardzo mało czasu, to prawda, ale zdążyłam go szczerze polubić. Nie łudziłam się niczym typu związek. Nawet ja, niepoprawna romantyczka, wiedziałam,  że to nie możliwe, ale czułam takie dziwne ciepło gdy leżałam obok niego i czułam jego ramiona na talii.

Po drugie, co nie powinno być zaskoczeniem, przyznałam się, że źle go oceniałam. Zasłużył na swoją sławę w stu procentach- ciężką pracą i talentem. To nie jego wina, że niektóre belieberki zachowują się tak strasznie niedojrzale.

A po trzecie… nie chcę, żeby odszedł. Proszę, nie. Sama byłam tym zaskoczona, ale zrobiłabym wszystko, żeby nasz wspólny weekend się nie kończył.

Nie wiem, jak długo leżałam przytulając się do śpiącego chłopaka, jednak w końcu moje potrzeby fizjologiczne dały o sobie znać. Z ciężkim sercem delikatnie podniosłam wytatuowane ręce chłopaka i wysunęłam się z łóżka. Jak najciszej potrafiłam poszłam w kierunku łazienki, nie chcąc go obudzić, żeby jeszcze po powrocie mieć szansę popatrzenia na niego, śpiącego. Oczywiście, mogłabym kontemplować jego urodę, gdy nie śpi, ale wtedy nie obyłoby się bez komentarzy... których raczej chciałam uniknąć. Cicho zamknęłam za sobą drzwi.

W łazience załatwiłam tylko to, co konieczne, więc nawet się nie ubrałam, co oznacza, że zostałam w majtkach i koszulce Justina. Umyłam tylko zęby i twarz, związałam włosy w warkocz, wypaliłam jednego papierosa i skorzystałam z toalety. Gdy już zamierzałam wyjść, moją uwagę przyciągnęła moja komórka, leżąca na szafie i jej migający wyświetlacz. Zostawiłam komórkę w łazience? Wzruszyłam ramionami, i wzięłam urządzenie do ręki i odblokowałam.

Siedem nieodebranych połączeń od Julie i trzy wiadomości:

Gdzie cię zabrał?!

Vera? Co robicie?

ZOSTAŁAŚ U NIEGO NA NOC?! Wiedziałam, w i e d z i a ł a m, że tak to się skończy! <3

Ostatni sms przyszedł pół godziny temu, więc z konsternacją spojrzałam na zegarek. Było już po dziesiątej. Ale mam szczęście, że nie muszę iść do pracy… mimo, iż kochałam mały sklepik ze starymi płytami, w którym pracowałam gdy nie chodziłam na wykłady, mój szef był straszny.

Już się zabierałam za napisanie uspokajającej wiadomości do przyjaciółki, gdy telefon zawibrował w mojej dłoni. Zgadnijcie, kto dzwonił? Przesunęłam palcem po ekranie i przysunęłam urządzenie do ucha.

- Żyję, Julie – powiedziałam znudzonym (i cichym) głosem, choć był to tylko blef. To takie urocze, że się o mnie martwi…

- Vera! – krzyknęła, jakby zaskoczona tym, że odebrałam – tak się martwiłam! Co się z tobą dzieje?!

- Spokojnie, kochanie. Jesteśmy w… apartamencie Jusa – nie wiem, dlaczego nie chciałam jej powiedzieć, że ten apartament znajduje się w St. Regis – który wynajął na czas pobytu w NYC. Jestem cała i zdrowa, chociaż dopiero…

- Przespałaś się z nim? – przerwała mi rozgorączkowana. Wywróciłam oczami licząc w myślach do dziesięciu. Czy Julie mogłaby być jeszcze bardziej bezpośrednia czy już przekroczyła wszystkie granice?

- Nie, Julie, nie przespałam się Justinem Bieberem – przewróciłam oczami, mimo, że przyjaciółka nie mogła mnie zobaczyć. Byłam całkiem zadowolona, że mój głos zabrzmiał tak spokojnie.

- Nie?

Po prostu musiałam się zaśmiać, słysząc rozczarowanie w głowie przyjaciółki.

- Nie. Spędziliśmy wczoraj cudownie czas, ale nie było nic więcej niż parę pocałunków i rozmowy.

- I tweetów! To było takie kochane… - szeroko się uśmiechnęłam. Julie była najlepszą przyjaciółką jaka kiedykolwiek istniała – wiesz, że się nie wymigasz i jak tylko wrócisz będziesz mi musiała wszystko opowiedzieć?

- Wiem, J. Zdziwiłabym się, gdyby było inaczej.

- Ale powiedz mi tylko… czy on chrapie?

Jak ja ją kocham! Jej poczucie humoru i brak hamulców, we wszystkim co robi. A do tego jej naturalność…

- Nie, kochanie. Jus śpi jak aniołek, cichutko.

- Bo jest aniołkiem! Takim uroczym…

Rozmawiałyśmy jeszcze jakieś pięć minut, po czym Julie rozłączyła się, tłumacząc, że umówiła się z kimś tam na siłownię. W tym wypadku absolutnie nie mogła na mnie liczyć- byłam takim leniem, że ani razu nie udało jej się mnie wyciągnąć nawet na jogging. Strasznie nad tym ubolewała, jednak stwierdziła, że z moją figurą ćwiczenia nie są mi potrzebne. Tak jakby jej były! Dobre sobie.

Pokrzepiona rozmową z przyjaciółką przejrzałam jeszcze szybko Twittera, na którym nie było nic ciekawego (oczywiście oprócz ogromnego spamu do Justina z pytaniami kim jestem i do mnie, żebym się od niego odczepiła, co ja kurwa rzep jestem, żeby się odczepiać) i znowu cicho otworzyłam drzwi łazienki. Na palcach podeszłam do łóżka, na którym leżał Justin.

Mój chłopczyk ciągle spał. Leżał na boku, zwrócony tyłem do okna. Był przykryty tylko do pasa, więc znowu mogłam patrzeć na jego tatuaże. Jedną dłoń miał wsuniętą pod policzek a palce drugiej zaciskał na poduszce. Włosy pozbawione żelu sterczały w każdą możliwą stronę.

Usiadłam na materacu obok szatyna i pogłaskałam go po policzku, po czym wplotłam palce w miękkie kosmyki zawijając je w loki. Drugą ręką śledziłam rysy jego twarzy- najpierw delikatnie objechałam linię jego żuchwy, potem czoło, brwi, oczy, nos, policzki… na końcu usta. Były takie miękkie i tak kuszące, że nawet nie walczyłam z pragnieniem; pochyliłam się i musnęłam wargami wargi Justina. Wymamrotał coś przez sen, jednak się nie obudził.

Niech sobie mówi co chce, ja wiem swoje. Jest najbardziej uroczym chłopakiem, jakiego kiedykolwiek spotkałam.

_________________________________________________________________________________

Wiem, że jest cholernie krótki, wiem, że prawie nic się w nim nie dzieje i wiem, że większość z was liczyła na jakieś +18... no ale cóż :(

Co do rozdziału, chyba wyszedł mi taki, jak chciałam. Czy jeśli będziecie komentować, moglibyście zostawić w komentarzach dwa przymiotniki, określające fabułę tylko tego rozdziału? Ciekawa jestem, czy udało mi się przekazać to, co chciałam.

Jeśli czytacie mojego drugiego bloga zapewne wiecie, że jest to ostatni rozdział przed 3 sierpnia i trochę mi głupio, że zostawiam was w takim momencie, ale tam gdzie jadę nie będę miała niestety internetu.

Dziękuję za wszystkie komentarze i wyświetlenia! Nie ma ich za dużo, ale do tych, którzy są tu prawie od początku: kocham Was <3

No i jak zwykle, zapraszam na mojego drugiego bloga, believetour-fanfiction.blogspot.com

Arabelle x